یادداشتی از موسی قربانی
یک سفر خارجی برای قائنات
**"موسی قربانی" نماینده مردم قائنات در مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی گزارشی از سفر خود به ترکیه ارائه داد.
متن یادداشت این نماینده که در نشریه آوا منتشر شده، به این شرح است:
هفته گذشته در یک سفر سهروزه به دعوت یک مقام بزرگ اقتصادی ترکیه به این کشور سفر کردم.
در این این سفر علاوه بر گفتوگوهایی که با مقام یاد شده در مورد یک سرمایهگذاری در قائن با ایشان داشتم از برخی صنایع ایشان دیدن کردم.
در اولین بازدید از کارخانه ساخت ماشینآلات u pvc که داخل شهر استانبول قرار دارد و به تولید ماشینآلات کارخانههای تولیدکننده درب و پنجره پی وی سی میپردازد، دیدن کردم. در این کارخانه 400 کارگر مشغول به کار بودند که در 4 طبقه ساختمان با تحویل گرفتن آهن خام، تمامی قطعات ماشینآلات را میساختند و آنرا بستهبندی شده برای مشتری خود در داخل ترکیه یا به خارج از کشور ارسال میکردند. بازدید دیگر مربوط به کارخانه بافندگی، دوزندگی و رنگرزی با 1000 نفر کارگر بود که مراحل مختلف بافت پارچه و دوخت و رنگ را انجام میداد. این کارخانه با حدود 100 هزار متر مربع زیر بنا در 100 کیلومتری استانبول قرار دارد و نیز در منطقهای واقع شده که اکثر کارخانجات آنجا ریسندگی و بافندگی بود. اما بازدید از کارخانه یراقآلات با نیروی انسانی 230 نفره از بازدیدهای جالب این سفر بود. این کارخانه سالانه حدود دو میلیون و 500 هزار قطعه یراقآلات تولید میکند که طبق برنامه تا سه میلیون قطعه هم خواهد رسید.
نکته جالب این که این کارخانه 55 سال پیش کار خود را با تولید قفل شروع کرده است و اکنون محصولات خود را به 54 کشور دنیا از جمله ایران صادر میکند. در کارخانههای ترکیه از وقتی که کارگران پای دستگاه مینشینند تا پایان وقت به شدت مشغول به کار هستند و اگر یک نفر در کار تأخیر کند روی بقیه هم تأثیر میگذارد بنابراین این کارگر ناچار است به سرعت کارش را انجام دهد. حتی بعضی از کارگران در حد سلام و احوالپرسی هم نمیتوانند چشمشان را از دستگاه بردارند چون نوار نقاله به سرعت قطعه نیمه ساخته را از جلو دستشان عبور داده و کار ناقص میماند. برای رفع خستگی کارگران دو زمان استراحت 15 دقیقهای در نظر گرفته شده است. همچنین برای صرف نهار هم یک ساعت استراحت داشتند.
درسهایی که مردم و مدیران ما باید از ترکیه بیاموزند
چیزهای خیلی خوبی از مردم، مسئولان و صنعتگران ترکیه دیدم که کاش ما هم میتوانستیم آنگونه باشیم که در ادامه به برخی اشاره میکنم:
الف: صرفه جویی در همه چیز
در کارخانههای بسیار بزرگ، در هتل و سایر اماکن به شدت از روشن کردن لامپ اضافی پرهیز میشد و در پذیرایی از مهمان فقط از چای یا قهوه به انتخاب مهمان استفاده میشد و هیچ خبری از انواع و اقسام میوه وشیرینی نبود.
ب: کار و کار و دیگر هیچ
در محیط کار هیچ خبری از تنبلی و پرسه زدن نبود و هنگامی که زنگ استراحت یا پایان آنرا میزدند به سرعت گارگران محل کار را ترک یا به محل کار مراجعه میکردند.
ج: دوری از تجملات
کسی که از اینجانب دعوت کرده بود تا از ترکیه دیدن کنم صاحب 12 شرکت بزرگ در ترکیه و اروپاست و یک شرکت بزرگ که دارای بیش از یک هزار کارگر است را در اختیار دارد اما وی و فرزندانش کمترین تجملات را در زندگی داشتند. پسر این شخص یک لباس معمولی داشت که هیچ کس باور نمیکند که فرزند یکی از بزرگترین سرمایهدارهای کشور ترکیه است. تمام سرمایه این فرد در جهت سرمایهگزاری و ایجاد اشتغال و نیز در جهت سازندگی کشورش به کار رفته است.