خبرگزاری خانه ملت

در مطالعاتی که پس از وقوع این سیل صورت گرفت، مسئولان نکاتی را همچون قطع بی‌رویه درختان جنگلی، عدم مهار آب‌های سطحی و موارد دیگری از این دست را عامل اصلی بروز این حادثه دانسته و برای جلوگیری از این‌چنین پیامدهایی خواستار توجه جدی‌تر به مهار آب‌های سطحی و حفاظت از جنگل شدند. 20 مهرماه روز ملی کاهش اثرات بلایای طبیعی است. روزنامه وارش به همین منظور گفت و گویی با "احمدعلی مقیمی"، نماینده بهشهر، نکا و گلوگاه انجام داده و این نماینده در این گفت و گو به اقدامات صورت گرفته و نیازهای منطقه برای جلوگیری از اثرات ناخوشایند بلایای طبیعی سخن گفته است.

با توجه به خاطره ناگوار سیل نکا در سال 76 نگرانی از بروز چنین حوادثی همواره با مردم این منطقه همراه است. لطفاً به عنوان سؤال اول درباره اقدامات صورت گرفته برای جلوگیری از چنین حوادثی بگویید.

سیل مذکور در شرق مازندران هشداری بسیار جدی برای مسئولان استان بود، به هر حال استان مازندران استانی حادثه خیز است و هم در معرض حوادث و بلایای طبیعی قرار دارد، همچنین عبور و مرور جاده‌ای در آن از مشکلات عمده استان محسوب می‌شود که این مبحث دوم موضوع سخن امروز ما نیست.

مهم‌ترین عامل بروز سیل در مازندران، عدم مهار آب‌های سطحی است. این موضوع به‌ویژه در شرق استان به معضلی بسیار مهم تبدیل شده است، به طوری که می‌توان در خوشبینانه‌ترین حالت از مهار 5 تا 10 درصد آب سطحی در این بخش سخن گفت. متأسفانه به دلیل این معضل هرگاه باران شدید و مستمری در استان می‌بارد، احتمال سیل در استان افزایش می‌یابد.

یعنی با وجود سیل نکا همچنان اقدامات خاصی در این زمینه صورت نگرفته است؟

چرا؛ اما این اقدامات در حد مسکن است، نه اقدامات و فعالیت‌های زیربنایی. به عنوان مثال ما شاهد زه کشی رودها بوده‌ایم. تحرکاتی هم در سد گلورد پیش آمده که در صورت اتمام آن، سطح قابل توجهی از آب‌های سطحی استان جمع می‌شود. با این حال به دلیل اینکه عقب ماندگی در این زمینه بسیار زیاد است، ما نیازمند اعتبار مضاعفی هستیم تا بتوانیم بخشی از این مشکلات را مرتفع کنیم. متأسفانه با این بودجه و اعتبار و بی‌توجهی برخی مسئولین خطر همچنان مازندران را تهدید خواهد کرد.

منظور شما چه اقداماتی است که باید انجام می‌شد، اما همچنان مسکوت مانده است؟

در قدم اول می‌توان با احداث سدهای لاستیکی، زه کشی فوری و لایروبی رودخانه‌ها و قنات‌ها برخی از مشکلات را مرتفع کرد. احداث آب بندان‌ها که هم موجب مهار آب‌های سطحی می‌شود و هم زمینه ساز تأمین آب برای کشاورزان، از اهمیت ویژه‌ای در این زمینه برخوردار است. تسریع در احداث سدهای مصوب نیز نگاه بلند مدتی است که می‌تواند علاوه بر مهار آب‌های سطحی زمینه را برای تهیه آب شرب و همچنین تولید برق فراهم سازد.

یکی دیگر از عواملی که زمینه ساز بروز سیل می‌شود، قاچاق چوب درختان جنگلی است. البته خود این قاچاق جدا از بروز سیل، موجب از بین رفتن درختان و آسیب به فضای سبز می‌شود که باید در این زمینه هم اقدامات ویژه‌ای صورت بگیرد.

شما فقط کافی است سری به جنگل‌های شرق مازندران بزنید تا فاجعه‌ای را که برای نسل آتی رقم می‌خورد، از نزدیک ببینید. جنگل‌های ما در گروه درختان پهن برگ هستند که جزو نادرترین گونه‌ها به حساب می‌آیند، اما ما هم شاهد برش بی‌رویه این درختان به صورت قانونی و هم قاچاق هستیم. سازمان جنگلداری برای حفظ درختان دامداران را از جنگل‌ها بیرون کشید تا بوته‌های جنگلی از بین نرود. این دامداران هر کدام در جنگل حریمی داشتند و دام هاشان در این حریم به چرا می‌پرداخت. این دامداران در عین حال حافظ جنگل بودند و اجازه قاچاق و بریدن درختان را نمی‌دادند. در حال حاضر با بیرون کردن این دامداران علاوه بر نابودی دام آنها این محافظت نیز از بین رفته است. مگر جنگلداری چقدر نیرو برای حفظ جنگل‌ها دارد؟

به هر حال باید فکری اساسی برای حفظ جنگل‌ها بشود.

بله. این مسئله به طور جدی از سوی نمایندگان استان در حال پیگیری است. مضاف بر این حفظ جنگل نیازمند یک بسیج همگانی و همراهی مردم در کنار فرهنگسازی درست دارد.

موضوع دیگری که می‌خواهم به مناسبت روز کاهش اثرات بلایای طبیعی به آن بپردازیم، بحث زلزله است. برای مقاوم‌سازی روستاها چه اقداماتی صورت گرفته و چه اقداماتی در این زمینه انجام داده‌اید؟

مقاوم‌سازی از جمله موضوعاتی است که از ابتدای تشکیل دولت نهم در دستور کار قرار گرفت و به طور جدی به این موضوع پرداخته شده است. مبلغ قابل توجهی نیز برای احیاء بافت‌های فرسوده و مقاوم‌سازی در سال گذشته اختصاص یافت. با این حال خانه‌های روستایی چندان مقاوم نیستند و نیاز به توجه بیشتر و جدی‌تری دارند. به طوری که در صورت وقوع زلزله‌ای شدید، احتمال ایجاد خسارات جبران ناپذیر زیاد است. امیدوارم همان طور که دولت پرتلاش در این زمینه بودجه مناسبی در نظر گرفته است و این امر از دغدغه‌های مسئولان محسوب می‌شود، این روند به طور جدی‌تری ادامه یابد.

چند وقتی است بحث یک پارچه‌سازی زمین‌های کشاورزی به طور جدی مطرح است، اما در  این زمینه  اقدامات  خاصی صورت  نگرفته،  مهم‌ترین دلیل این امر از نگاه شما چیست و این یکپارچگی چه ضرورتی دارد؟

یک پارچگی زمین‌های کشاورزی اقدامی اساسی و اجتناب ناپذیر است که باید برای افزایش تولید و کاهش هزینه‌ها به این سمت حرکت کرد. این طرح از مصوبات سفر هیأت دولت به استان است، اما متأسفانه انجام این پروژه زمان‌بندی نشده است. در نشستی که با وزیر داشتم، وی هزینه این امر را 400 میلیارد تومان عنوان کرد و گفت که در حال حاضر چنین بودجه‌ای نداریم. خب! همین امر موجب شده این طرح متوقف بماند، اما اگر از ابتدا این طرح زمان‌بندی می‌شد و مثلاً می‌گفتیم سال 89 حدود 500 هکتار یکپارچگی انجام شود و سال‌های بعد هم همین طور، الان بخشی از کار انجام می‌شد، اما متأسفانه تاکنون توفیق خاصی نداشته ایم. در صورت تحقق این امر مهم‌ترین دستاورد امکان استفاده از تجهیزات مدرن برای زمین‌های کشاورزی است که موجب کاهش زمان و هزینه خواهد شد.

رسیدگی به وضع کشاورزان با شعار ممکن نیست. توتون و پنبه در مازندران در حال نابودی است و باید به داد آن رسید. کشاورزی در مازندران نیازمند برنامه‌ریزی جدی و همچنین مطالعه و پژوهش است، در غیر این صورت مشکلات متعددی کشاورزی استان را تهدید خواهد کرد.