حمید سعادت::
اولویت‌بندی در تخصیص اعتبارات استانی در نظر گرفته شود
**"حمید سعادت" نماینده مردم نجف‌آباد و تیران از برخی ناهماهنگی‌ها و برنامه‌ریزی‌های غلط گلایه دارد و معتقد است: باید روش بهینه در تخصیص اعتبارات در نظر گرفته شود. یعنی اعتبارات، امکانات و منابع استان بررسی شود و شهرستان‌هایی که در فصل‌های مختلف مشکل دارند اولویت‌بندی شوند. متن گفت‌وگوی روزنامه نسل‌فردا با وی در پی می‌آید:
اخیراً گلایه‌هایی از سوی برخی نمایندگان شنیده می‌شود که معتقدند در تخصیص اعتبارات استانی یا اعتبارات ملی عدالت اجرا نشده است. چه اتفاقی افتاده است که این نوع گلایه‌ها در روزهای اخیر به ویژه از سوی نمایندگان استان اصفهان شنیده می‌شود؟
برای سال 89 هنوز اعتبارات استانی ابلاغ نشده و تخصیص اعتباری هم صورت نگرفته است. معمولاً روال بر این است که پروژه‌های مورد نیاز هر شهرستان در کمیته برنامه‌ریزی شهرستان به ریاست فرماندار تنظیم می‌شود و در شورای توسعه و برنامه‌ریزی استانداری به ریاست استاندار نهایی می‌شود. طبیعی است که در مقام نیاز‌هایی که هر شهرستان دارد از جمله شهرستان‌های نجف‌آباد و تیران تقاضاها زیاد و در مقابل منابع کم است لذا باید روش بهینه در تخصیص اعتبارات در نظر گرفته شود. یعنی اعتبارات، امکانات و منابع استان بررسی شود و شهرستان‌هایی که در فصل‌های مختلف مشکل دارند اولویت‌بندی شوند. اشکال کار ما با دستگاههای اجرایی روی شاخص‌هاست.
منظور از این شاخص‌ها چیست؟
به هر حال امکانات محدود است و این توجیه را ما از دستگاهها قبول داریم اما همین امکانات محدود را می‌شود خوب توزیع کرد. به عنوان مثال اعتبارات راه، رقم درشتی است اما در مقابل نیازهای مردم در این حوزه نیز زیاد است، لذا باید اولویت‌هایی را در این زمینه در نظر گرفت. مثلاً جاده‌ای که جاده ترانزیت است و باعث کشتار مردم می‌شود باید در اولویت قرار گیرد. خوشبختانه ما از اداره راه کل استان راضی هستیم اما مقامات کشوری بعضاً برخی مسائل را رعایت نمی‌کنند. مثلاً بار ترافیک چند استان و چند شهرستان غرب را روی جاده‌های بین روستایی ما می‌اندازند، خب این منجر به تصادف می‌شود. وقتی هم می‌گوییم که این جاده منجر به تصادفات می‌شود، از مسئولان استانی می‌خواهیم که این مشکل را حل کنند، می‌گویند اعتبارات ملی لازم است. خب اینجا یک تناقض وجود دارد و باید یک هماهنگی استانی با مسئولان کشوری وجود داشته باشد. استان اصفهان و شهرستان‌های استان از جمله شهرستان نجف‌آباد و تیران و کرون با امکانات محدود می‌توانند مشکلات خود را حل کنند اما اینجا فقط بحث استان اصفهان و شهرستان‌های همجوار استان نیست. بار زیادی از ترانزیت استان‌های غرب بر دوش شهرستان‌های ماست. مثلاً 130 کیلومتر جاده بین روستایی و بین بخشی به جاده ترانزیتی تبدیل شده است و بار استان‌های دیگر بر دوش این جاده افتاده است و دائم تصادفات را شاهد می‌شویم. خب برای ترمیم این جاده‌ها و برای رفع این مشکلات باید بودجه‌های ملی را در نظر بگیریم. یا می‌آیند کنارگذر غرب می‌زنند؛ این کار، کار بسیار خوبی است و مشکلات استان‌های دیگر را حل می‌کند اما احداث این کنارگذر بر بودجه استان و بالطبع بر بودجه شهرستان‌ها نباید اثر بگذارد، چون یک پروژه ملی است. ما خواهشمان این است که این دید در مسئولان عوض شود. وقتی کار شاقی بر دوش استان قرار داده می‌شود باید بودجه‌اش هم از کشور مطالبه شود اینجور نباشد که تا بین دستگاههای اجرایی کشور یا بین مسئولان بحث بودجه پیش می‌آید، گفته می‌شود استان اصفهان یک استان برخوردار است. بله استان اصفهان به لحاظ نیروی انسانی و منابع انسانی برخوردار است اما این می‌تواند مشکل استان را حل کند، نه اینکه چون برخوردار است باید بار 4 استان دیگر را هم به دوش بکشد. به عنوان مثال مشکل استان امروز کم‌آبی و بی‌آبی است و استان اصفهان در آستانه ورود به بحران آب است ولی مسئولان می‌آیند تصویب می‌کنند که باید آب زاینده رود با همین مقدار فعلی که کفاف استان را نمی‌دهد از پایین دست به استان‌های دیگر بدهند.
منظورتان استان یزد است؟
حالا استان‌های دیگر که نمی‌خواهیم اینجا اسم ببریم. ما موافقیم که آب به استان‌های دیگر داده شود اما لازم است یاری کنند تا از منابع دیگر و حوزه‌های بالادستی هم آب به اصفهان منتقل شود. وقتی بحث می‌شود که از منابع بالادستی و از سرشاخه‌های زاگرس آب به اصفهان بیاید می‌گویند نه استان اصفهان برخوردار است، ولی خود اصفهان و شهرهای اطرافش باید تشنگی بکشند، کشاورزش باید بی‌آبی بکشد، کشاورزی که می‌تواند ارزش افزوده‌ای در واحد سطح ایجاد کند باید بی‌آب است. آب شرب نیست. مردم این روستاها آب آشامیدنی ندارند یا آب آشامیدنی سالم ندارند. یعنی این بحث را مدیریت استان باید با مدیریت کشوری هماهنگ کند که بار اضافی برای استان ایجاد نکند. اگر می‌خواهید بار اضافی ایجاد کنید به همان میزان برای استان در بخش راه، بخش آب، بخش برق یا هر بخش دیگری اعتبارات جدا در نظر بگیرید.
برای آبرسانی به استان اصفهان پروژه‌هایی مثل پروژه بهشت‌آباد و تونل کوهرنگ سوم درنظر گرفته شده است؟
خب تونل کوهرنگ سوم هنوز که مشکل کمبود اعتبار و دارد باید از سطح ملی کمکش کنند، پروژه بهشت‌آباد هم که هنوز در مراحل اولیه است.
بحث زاینده‌رود که پیش می‌آید علاوه بر تأمین آب شرب مردم، تأمین نیازهای کشاورزی استان و آب صنعت، بحث جذب توریسم هم پیش می‌آید. این کم‌آبی چقدر در دفع توریست‌های اصفهان تأثیر‌گذار است. مهمتر اینکه این آب اگر هم باشد بیشتر صرف مصارف صنعتی می‌شود تا کشاورزی و... فکر می‌کنید آیا توجه به توسعه صنعتی استان مسئولان استان را از توجه به توسعه فرهنگی بازداشته است؟
اینها بحث‌های مختلفی است. توسعه صنعت استان باید طی یک برنامه حساب شده صورت می‌گرفت. اگر بخواهد صنعت ما همین صنعت فعلی با تکنولوژی پوسیده و زهوار دررفته غرب باشد خب طبیعتاً این به ضرر استان است. محققین طب و پزشکی معتقدند بسیاری از امراض صعب‌العلاج در استان اصفهان ناشی از آلایندگی‌هایی است که همین صنعت فعلی در اصفهان ایجاد می‌کند. محیط زیست وظیفه اصلی دارد و وظیفه حاکمیتی دارد که به این موضوع رسیدگی کند. مسئولان، حوزه‌های خصوصی و دولتی باید تلاش کنند صنعتی استقرار پیدا کند که آلایندگی نداشته باشد یا حداقل آلایندگی‌اش کم باشد و بشود کنترلش کرد. متأسفانه این گونه مسائل در صنعت اصفهان لحاظ نشده است و ما بسیاری از مشکلات روانی، افسردگی، سرطانی و بروز بیمارهای صعب‌العلاج را در مردم اصفهان از همین ناحیه می‌بینیم. ضمن اینکه توجه کنیم اگر زاینده‌رود آب نداشته باشد اکوسیستم منطقه به هم می‌ریزد. ما حیات انسان‌ها را در خطر داریم، حیات پرندگان مهاجر را در خطر داریم، تالاب گاوخونی را در پیش داریم که با خشک شدن زاینده‌رود حیات این تالاب به خطر می‌افتد و تمام این خطرات نهایتاً منجر می‌شود به اینکه توریست‌ها و گردشگر‌های ما کمتر شوند. توریست اصفهان یک توریست صنعتی است یعنی توریست‌ها می‌آیند صنایع دستی اصفهان را ببینند، یا گردشگرها می‌خواهند فضای طبیعی اصفهان را ببینند و وقتی زاینده‌رود خشک شود تمدن ایرانی و اسلامی در اصفهان به خطر می‌افتد و همه اینها دست به دست هم می‌دهد تا موضوع گردشگردی استان به خطر بیفتد.
کلاً فکر می‌کنید مهمترین آسیب‌های جذب توریسم درکشورمان چیست؟
بحث فرهنگی یکی از آنهاست. متأسفانه باید بگویم فرهنگ پذیرش توریسم در سال‌ها قبل و سالیان قبل قوی‌تر بود تا توریسم را به استان جذب کند.
درباره سرمایه‌گذاری در حوزه جذب توریسم فکر می‌کنید دلایل کم‌توجهی بخش خصوصی به این حوزه چیست. آیا فکر می‌کنید در این حوزه به اندازه کافی سرمایه‌گذاری شده است؟
خب در این زمینه نیز باید فضای کسب و کار روان باشد، سرمایه‌گذار برای سرمایه‌گذاری باید اعتماد کند. لذا اعتماد بخش‌های غیردولتی و بخش‌های خصوصی را جذب کنیم. باید بستری فراهم کنیم که سرمایه‌گذاران اصفهانی که به خارج از کشور رفته و سرمایه‌هایشان را در آنجا به کار انداخته‌اند به شهر خودشان بیایند. ما در اصفهان می‌توانیم توریست سلامت جذب کنیم. مثلاً توجه کنید به صورت پراکنده بسیاری از خلیج‌نشینان در استان اصفهان عمل جراحی انجام می‌دهند. اینها می‌آیند، در اصفهان یک عمل جراحی انجام می‌دهند، 5، 6 ماه در اصفهان می‌مانند و می‌روند. ما در کشورمان و به ویژه در اصفهان کادر پزشکی بسیار قوی داریم، لذا اگر درکنار بیمارستان‌هایمان، هتل‌ها و مراکز رفاهی قوی بسازیم تا این خلیج‌نشین‌هایی که برای یک عمل جراحی به ایران می‌آیند خود و خانواده‌شان بتوانند 3، 4 ماه را به راحتی در اینجا اقامت کنند. به طور طبیعی می‌تواند توریست سلامت ما را افزایش بدهد. این مقوله‌ای است که می‌توانیم خیلی روی آن کار کنیم و جاذبه‌های بسیاری هم دارد. توریست مذهبی را می‌توانیم تقویت کنیم. ما بناهایی را که از قبل و به ویژه از دوره صفویه برایمان مانده است می‌توانیم به دنیای اسلام معرفی کنیم. آثار اسلامی خودمان را نتوانسته‌ایم مثل کشورهای ترکیه و... به دنیا معرفی کنیم. ما در این زمینه پتانسیل‌های بسیار زیادی داریم، انواع و اقسام توریست حاضر است به اصفهان بیاید. توریست‌های علمی‌مان را می‌توانیم تقویت کنیم. دانشگاه‌هایمان پر از مراکز تحقیقاتی قوی هستند که توریست و محقق حاضر است در اصفهان بیتوته کند و از فضاهای تحقیقاتی و فضاهای فناوری وصنعتی بازدید کند که متأسفانه زیرساخت‌ها را فراهم نکردیم.
