خبرگزاری خانه ملت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، دفتر مطالعات اجتماعی این مرکز در گزارشی با عنوان «بررسی لایحه برنامه هفتم توسعه(46): سرمایه اجتماعی دربرنامه هفتم توسعه» اعلام کرد در لایحه برنامه هفتم توسعه به‌طور مشخص، تنها ذیل ماده (۸۴) در فصل ۱۸ به مفهوم «سرمایه اجتماعی» اشاره شده است. هدف کمّی شاخص کل سرمایه اجتماعی (سطوح کلان، میانه و خرد) در پایان برنامه 45.9 درصد اعلام شده ‌است.

 اگرچه توجه به سنجش دقیق مفاهیم اجتماعی در برنامه قابل تقدیر است، اما در این خصوص باید گفت که هیچ توجه کیفی به بحث نشده ‌است و عوامل و پیامدها مورد سیاستگذاری قرار نگرفته است. همچنین به‌لحاظ نظری و سیاستی سنجش سه سطحی سرمایه اجتماعی، محل منازعه است. محاسبه این شاخص کل سرمایه اجتماعی، حاصل همگون‌سازی سه سطح به‌صورتی خطی است؛ درحالی‌که سطوح مختلف، ارتباطی هم‌عرض یا متقابل با یکدیگر ندارند. لذا عدد این شاخص، نمایانگر معناداری نمی‌تواند باشد.

در بخشی از این گزارش آمده است بسیاری از مؤلفه‌های سطوح میانه و خرد سرمایه اجتماعی مربوط به شبکه ارتباطی میان مردم است و قابل مداخله مستقیم حاکمیت نیست، لذا نباید برای رسیدن به آستانه شاخصی که حتی با واسطه نیز در اختیار حاکمیت نیست، برنامه‌ریزی انجام داد. سنجش فصلانه سرمایه اجتماعی حاکمیت نشان می‌دهد، روند این شاخص در ۶ سال گذشته نزولی بوده و برای تخمین چشم‌انداز آن باید از فرایندی علمی و آینده‌پژوهانه یاری جست. در این ‌صورت با توجه به چسبندگی و تغییر تدریجی این نوع از سرمایه، بعید است حتی با تغییر این روند نزولی به صعودی، تا انتهای برنامه هفتم، این شاخص به بالاتر از ۴۰ درصد برسد.

این گزارش بر این عقیده است که فصل ۱۵ با عنوان «ارتقا فرهنگ عمومی و رسانه»، می‌توانست محمل مناسبی برای توجه به محوریت سرمایه اجتماعی در همه حوزه‌های عملکردی حاکمیت باشد، اما این فصل نیز بیشتر ناظر به ایجاد قالب‌هایی برای تولیدات هنری و رسانه‌ای برای اعتلای سبک زندگی انقلابی و مأموریت‌های وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا و سیما به‌عنوان متولی اصلی نگاشته شده است. حال آنکه افزایش سرمایه اجتماعی حاکمیت نیازمند اهتمامی همه‌جانبه در ساحت‌ها و حتی قوای مختلف است.

گزارش مرکز پژوهش‌ها پیشنهاد کرده برای افزایش شاخص‌های اعتماد به حکمرانی، افزایش نکویی رابطه حاکمیت با مردم و مشارکت اجتماعی می‌توان حتی فصلی جداگانه در برنامه هفتم توسعه برای سرمایه اجتماعی تدوین کرد، چراکه فصل ۱۵ نگاهی فرهنگی و فصل ۱۸ نگاهی روان‌شناختی و آسیب‌شناختی به سلامت اجتماعی دارند، اما سرمایه اجتماعی نیازمند تأکید توأمان ارتقای عملکرد حاکمیت و برساخت اجتماعی آن در ذهن مردم است.



متن کامل این گزارش را اینجا بخوانید./

پایان پیام