به گزارش خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، محمدعلی وکیلی عضو هیأت رئیسه مجلس شورای اسلامی با تشریح کارنامه عملکرد فراکسیون امید، ورود جریان اصلاح‌طلب به حاکمیت در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۹۲ و همچنین انتخابات مجلس سال ۹۴ را حداقلی توصیف کرد و در عین حال گفت که انتظارات از جریان اصلاح‌طلب حداکثری بوده است.
محمدعلی وکیلی در نشست «کارنامه امید» که در محل حزب ندای ایرانیان برگزار شد، درباره عملکرد فراکسیون امید مجلس گفت: لیست امید در انتخابات مجلس ۱۷۰ تا ۱۸۰ نفر بودند ولی فراکسیون ما ۱۰۷ – ۱۰۸ نفر است و آنچه ما از آن دفاع می‌کنیم فراکسیون امید است. یکی از بدشانسی‌های ما این بود که در بدترین زمان ممکن و وقتی همه بدبیاری‌ها اتفاق افتاد و وضع کشور و دولت دلخواه نیست، نماینده شدیم. به هر حال وضع عمومی کشور رضایت‌بخش نیست و وضعیت در مسیر عدم رضایت مردم است. طبیعتاً مجلس هم با همین شرایط ارزیابی می‌شود.
نماینده مردم تهران در مجلس با بیان اینکه اگر سایر آیتم‌ها در جای خود درست بود، مجلس دهم می‌توانست بعد از مجلس دوم جزو موفق‌ترین مجالس جمهوری اسلامی باشد، ادامه داد: وقتی بقیه آیتم‌ها سر جای خود نیست این بر عملکرد مجلس هم سایه می‌اندازد.
این عضو فراکسیون مجلس در ادامه تصریح کرد: خصوصیت مهم مجلس این است که دو فراکسیون با اکثریت نسبی دارد و ضعفش این است فراکسیونی هست که بالانس این دو فراکسیون را بهم می‌زند. همین باعث شده هویت گفتمانی مجلس ضعیف باشد. نمی‌توان گفت خروجی مجلس اصلاح‌طلبانه است یا اصولگرایانه. زیرا ما اکثریت عددی نیستیم. فراکسیون سوم در بزنگاه‌ها گاهی با ما جمع می‌شود و طرف مقابل به اقلیت تبدیل می‌شود و گاهی با طرف مقابل جمع می‌شود و ما را تبدیل به عقلیت می‌کنند.
وکیلی با بیان اینکه جریان اصلاح‌طلب بعد از وقایع سال ۸۸ دچار یک کمای طولانی‌مدت شد، افزود: پس از آن دوران شکاف مهمی بین حاکمیت و اصلاح‌طلبان اتفاق افتاد. تجربه ۳۰ سال اخیر نشان می‌دهد کارنامه اصلاح‌طلبان موفق‌تر از اصولگرایان بوده است. بعد از سال ۸۸ ما در دوره فریز فعالیت اصلاح‌طلبی و بعد از رد صلاحیت آقای هاشمی، به آقای روحانی رسیدیم و کرسی ریاست‌جمهوری را با روش اصلاح‌طلبانه گرفتیم اما این کرسی اصلاح‌طلبانه نشد. در واقع ورود جریان اصلاح‌طلب از سال ۹۲ به حاکمیت ورود حداقلی بود و دولت آقای روحانی از نظر شاخص‌های اصلاح‌طلبی حداقلی بود ولی انتظارات شکل گرفته حداکثری بود.
وی با بیان اینکه منش شخصی حسن روحانی غیراصلاح‌طلبانه است، گفت: مثلاً آقای هاشمی اگرچه از نظر منش سیاسی اصولگرا بود ولی منش شخصی‌اش اصلاح‌طلبانه بود و به همین خاطر در جریان اصلاح‌طلبی رهبر یک طیف اصلاح‌طلب شد اما آقای روحانی این خصلت را نداشت. ایشان دولت حداقلی تشکیل داد. در انتخابات مجلس در سال ۹۴ هم روزنه‌ای باز شد که مثل سال ۹۲ روزنه حداقلی بود و اصلاح‌طلب‌های حداقلی توانستند وارد شوند.
 |
این عضو هیأت رئیسه مجلس ادامه داد: اصلاح‌طلبان حداقلی در مجلس با فراکسیون حداکثری اصولگرایان و فراکسیونی به نام مستقلین حضور یافتند و آنچه امروز در جامعه قضاوت می‌شود براساس انتظار جامعه‌ای است که همه ما برآمده‌ای از آن هستیم. آن جامعه تصور می‌کرد در سال ۹۲ خاتمی دومی را انتخاب کرده در حالی که حسن روحانی نه می‌توانست هاشمی باشد نه خاتمی و مهمترین امتیازش این بود که قالیباف نبود. در دور دوم هم آقای روحانی باید با تکیه بر عملکرد انتخاب می‌شد اما همچنان با تکیه بر المان اصلاح‌طلبی، «تکرار می‌کنم» و حضور جهانگیری و حمایت سراسیمه اصلاح‌طلبان رأی آورد.
وکیلی ادامه داد: در واقع دولت برآمده در سال‌های ۹۲ و ۹۶ دولت حداقلی و جریان اصلاح‌طلبی راه یافته به حاکمیت نیز حداقلی بود. سقفی که اجازه می‌داد اصلاح‌طلبان وارد قدرت شوند آقای روحانی بود و در مجلس هم این سقف لیست امید بود. با این مفروض ما باید مأموریت روحانی را تعریف می‌کردیم و می‌گفتیم بنا نیست در ریاست جمهوری خاتمی دوم شوید یا ادای او را در بیاورید.
وی با بیان اینکه روحانی نتوانست موضوع حصر را حل کند، گفت: در این دوره آقای خاتمی هم ممنوع التصویر شد زیرا مأموریت روحانی درست تعریف نشد. او گرفتار تقابل شد برای اینکه می‌خواست جریان سیاسی برای خود تدارک ببیند و در نتیجه گره اصلاح‌طلبان با حاکمیت کورتر شد. این گره کارکرد ما را در مجلس هم تحت‌الشعاع قرار داد.
این عضو فراکسیون امید با بیان اینکه حضور اصلاح‌طلبان در حاکمیت مصنوعی است، افزود: اصلاح‌طلبان حضور طبیعی در اضلاع حاکمیت ندارند ولی عملکرد به پای آنها نوشته می‌شود. من معتقدم فراکسیون امید از این منظر قابل انتقاد است که نتوانست ارتباط سازنده انتقادی با حاکمیت برقرار کند تا از سوءتفاهم‌های ایجاد شده بخصوص در سال ۸۸ بکاهد. اما کارنامه فراکسیون از نظر نطق‌های مجلس ششمی و نوشتن نامه‌های سرگشاده فراتر از انتظار بوده است.
