خبرگزاری خانه ملت

علی‌محمد شاعری در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، فراخوان ثبت نام برای دریافت مجوز شکار با توجه به شرایط شکننده محیط زیست و آمارهای نگران‌کننده از حیات وحش را اقدامی غیرکارشناسی دانست و گفت: در شرایط فعلی چنین فراخوان‌هایی به صلاح محیط زیست و کشور نیست.

متخلفان با سوء استفاده از مجوزها به شکار غیرمجاز روی آورده‌اند

نماینده مردم نکا، بهشهر و گلوگاه در مجلس شورای اسلامی، افزود: نمی‌توان شکار را به صورت کامل ممنوع کرد اما محیط زیست می‌تواند با نظارت دقیق و سرشماری علمی و میدانی مجوز شکار را به صورت محدود و کنترل شده  برای برخی زیستگاه‌ها که جمعیت حیات وحش‌شان از حد معین بیشتر شده صادر کند البته در عمل ثابت شده که نظارت محیط زیست در این موارد دقیق نبوده و متخلفان با سوء استفاده از چنین مجوزهایی به شکار غیرمجاز روی آورده اند.

بیشتر بخوانید:

حیات وحش کشور قربانی سودجویی عده ای خاص/ صدور پروانه ویژه شکار با نگاه درآمدزا معقول نیست

باید به حیات وحش همانند جنگل تنفس داده شود/ دولت لایحه ممنوعیت صید و شکار برای تنفس حیات وحش را به مجلس ارسال کند

وی با تاکید بر اینکه باید به حیات وحش همانند جنگل تنفس داده شود بر لزوم تدوین و ارسال لایحه ممنوعیت صید و شکار به مجلس برای تنفس حیات وحش تاکید کرد و گفت: صید و شکار تا اطلاع ثانونی باید در کشور ممنوع شود تا وضعیت حیات وحش بهبود یابد.

راه اندازی قرق های اختصاصی به صلاح کشور نیست

این نماینده مردم در مجلس دهم، راه‌اندازی قرق‌های اختصاصی را به صلاح کشور ندانست و  تصریح کرد: حیات وحش کشور در حال حاضر با توجه به انقراض نسل و در معرض خطر انقراض قرار گرفتن برخی گونه ها  حال و روز خوبی ندارد و ورود شکارچیان به مناطق حفاظت شده که در گذشته ثابت کردند مبادی آداب نیستند و از مجوزهای دریافتی سوء استفاده می‌کنند به بحرانی تر کردن وضعیت آنها دامن زده است.

مجوز شکار بهانه ای برای قلع و قمع حیات وحش

شاعری افزود: متاسفانه افرادی که مجوز گرفته اند به جای شکار نسبت به قلع و قمع حیات وحش اقدام می کنند و به همین دلیل در حال حاضر صدور مجوز شکار به هیچ وجه به صلاح نیست.

عضو هیات رییسه کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس شورای اسلامی، با یادآوری اینکه احساسات طرفداران و دوستداران محیط زیست به دلیل شکار بی رویه حیات وحش جریحه‌دار شده است، گفت: وضعیت نامطوب حیات وحش بیانگر این است که باید وضعیت آن را سامان داد و تمرکز مدیریتی را بر حفظ، توسعه و احیای حیات  آن ایجاد کرد./

پایان پیام