خبرگزاری خانه ملت

به گزارش خبرگزاری خانه ملت، علی خضریان نماینده تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس و عضو هیئت رییسه کمیسیون اصل نود مجلس شورای اسلامی در مجلس شورای اسلامی در توئیتی نوشت:

‏در نشست هم‌اندیشی «مشارکت در ‎انتخابات پیش‌رو؛ راهکارها و چالش‌ها» که با حضور جمعی از اساتید دانشگاه و فعالان سیاسی در مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار گردید، با بیان اینکه افزایش مشارکت سیاسی یک تعارف و شعار سیاسی صرف نیست، نکاتی پیرامون تحقق آن بیان شد.

‏نگاه حضرت ‎ امام خمینی(ره) به مردم و مردم‌سالاری دینی تکلیف نقش و جایگاه مردم را در نظام اسلامی مشخص کرده است. و به عبارت دیگر وقتی ما مردسالاری را می‌پذیریم، در حقیقت نقش دخالت مردم در امور حکومتی را پذیرفته‌ایم و می‌بایست نقش مردم را در اداره امور جمعی تسهیل و گسترش بدهیم.

 جمهوری اسلامی از منظر امام خمینی(ره) واژه شعارگونه‌ای نبود. در زمانی که ایجاد یک نظم سیاسی جدید در ایران بر مبنای جمهوری اسلامی مطرح شد، با هژمونی حضرت امام(ره) حتی اگر به شعار ‎ حکومت اسلامی نیز تبدیل می‌شد، بعید بود با مخالفت اجتماعی مواجه شود.

به طبع آن اگر نام نظام نوپای پس از انقلاب اسلامی، حکومت اسلامی گذاشته می‌شد، طبعاً بخشی از اختیارات مردم در اداره حکومت نیز محدود می‌شد. این مسأله از این لحاظ اهمیت دارد که بدانیم طرح مردم‌سالاری دینی در ایران از سوی امام(ره) بر مبنای باور و اعتقاد قلبی ایشان به مردم بوده است.

‏بنابراین اگر می‌خواهیم در انتخابات پیش‌رو مسأله افزایش مشارکت در انتخابات تحقق یابد، باید تکثر گروه‌ها و جریان‌های مختلف سیاسی در عرصه انتخابات بروز و ظهور پیدا کند و البته درست فهم شود.

‏زمانی در سالهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی، دو نگاه سیاسی غالب شامل خط امامی‌ها و مقابل خط امامی‌ها بود که نشأت گرفته از تفاوت دیدگاه‌ها درباره ‎ اسلام فقاهتی پیرامون تدوین قانون اساسی و از این دست تصمیمات شکل گرفته بود و زمینه رقابت و مشارکت سیاسی را در جامعه محقق می‌کرد.

‏بعداز روی کار آمدن خط امامی‌ها،در جریان نحوه اداره کشور در موضوعات اقتصادی، مسایل سیاسی داخلی و خارجی، دو جریان چپ و راست از دل این جریان شکل گرفت که در نتیجه اختلافات سیاسی و اقتصادی در بدنه جریان خط امامی‌ها بود که زمینه مشارکت و رقابت در انتخابات را میسر و محقق کرد.

‏پس از این دوره شاهد شکل‌گیری اصلاح طلب و اصولگرای مرسوم در ادبیات سیاسی کشور بودیم که البته پیش از این یک طیف وابسته به دولت کارگزاران که قالب آنها بخشی از طیف راست سنتی آن زمان بودند،‌ تحت عنوان راست دولتی شکل گرفت و در نهایت به اصلاح طلبان پیوست.

‏از سال ۱۳۸۴ به بعد و با حضور همزمان آقایان احمدی نژاد، قالیباف، لاریجانی، ولایتی، رضایی، کروبی، هاشمی، مهرعلیزاده و معین رنگ و بوی جدیدی به خود گرفت و نشان داد که دیگر تحلیل دوگانه چپ و راست یا اصلاح طلبی و اصولگرایی در صحنه سیاسی کشور مثل سابق نخواهد بود.

‏فضا به گونه‌ای شده بود که مردم بین آقایان لاریجانی و ولایتی، احمدی نژاد و قالیباف، معین و کروبی تفاوت‌هایی می‌دیدند. بنابراین از سال ۱۳۸۴ با نوعی از ‎ تکثرسیاسی و خروج از دوگانه‌های مرسوم گذشته همچون ‎ اصلاح طلب و  اصولگرا مواجهیم که متأثر از فضای اجتماعی است.

‏این تکثر همچنان هم واقعیت عرصه سیاسی و اجتماعی ایران است که در حال پیشروی است. بطوری که به سمت متکثرتر شدن محیط سیاسی در حرکت هستیم. البته در حین تکثر، آنچه محل اصلی رقابت‌های سیاسی است، مسأله ایده‌های حکمرانی است.

‏سؤال و مطالبات مردم نسبت به داوطلبان انتخابات تغییر کرده و دیگر اینگونه نبود که مردم سؤال کنند که داوطلبان از کدام گروه سیاسی هستند، بلکه سؤال‌شان این است که افراد با چه ایده‌ای می‌خواهند کشور را در عرصه سیاسی، فرهنگی، اقتصادی یا بانکداری و شرایط تحریمی اداره کنند.

‏برخی گروه‌های سیاسی دچار بیماری سیاسی "ماندن در گذشته" شده‌اند و تصور می‌کنند مردم منتظرند چه ائتلاف‌هایی شکل می‌گیرد و یا فلان چهره‌ سیاسی وارد عرصه انتخابات می‌شود یا خیر. بر همین اساس معتقدند که  شورای نگهبان با کنار گذاشتن وظایف قانونی، باید در صلاحیت‌ها با دست بازتر عمل کند.

‏در انتخابات شورای شهر دوم که بیشترین احراز صلاحیت‌ها حتی اعضای نهضت آزادی توسط نمایندگان مجلس ششم صورت گرفت و مجری انتخابات نیز دولت اصلاحات بود، شاهد پایین‌ترین مشارکت سیاسی با ۱۳درصد در جمهوری اسلامی هستیم که با نظریه‌ای که برخی برای احراز صلاحیت‌ها مطرح می‌کنند، همخوانی ندارد.

‏مسأله افزایش مشارکت چیزی نیست که لزوما با باز شدن فضا و احراز صلاحیت حداکثر بتوان آن را محقق کرد.مردم امروز به دنبال دانستن ‎ایده‌های حکمرانی گروه‌ها و جریانات سیاسی هستند، بنابراین اینکه بخواهیم صرفاً لیستی را درست کنیم، عامل پیروزی یک جریان سیاسی نخواهد بود./

پایان پیام