سیده فاطمه حسینی در مجمع عمومی اتحادیه بین‌المجالس IPU:
تعهد کشورها به عدم مداخله در امور یکدیگر یکی از اصول منشور ملل متحد است
سیده فاطمه حسینی، رئیس هیأت پارلمانی ایران، در مجمع عمومی یکصد و سی و نهمین اجلاس اتحادیه بین المجالس IPU ضمن تاکید بر اینکه تعهد کشورها به عدم مداخله در امور یکدیگر یکی از اصول منشور ملل متحد است گفت: توسعه علمی کشورها بدون همکاری و تشریک مساعی غیرممکن است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری خانه ملت، سیده فاطمه حسینی، رئیس هیأت پارلمانی ایران، در مجمع عمومی یکصد و سی و نهمین اجلاس اتحادیه بین المجالس IPU با بیان اینکه توسعه علمی بدون همکاری و تشریک مساعی غیرممکن است گفت: پروفسور مریم میرزاخانی، نابغه ریاضی دان و نخستین دانشمند زن برنده جایزه فیلدز در ریاضیات، نمونه درخشانی از تلاش های دختران و زنان ایرانی در علم و جابجا کردن مرزهای کلیشه ای است.
متن سخنرانی رئیس هیأت پارلمانی ایران بدین شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
خانم رئیس، دبیر کل محترم، خانم ها وآقایان
مایلم خرسندی خود را بابت حضور در این نشست و همفکری و تعامل با شما ابراز دارم و امیدوارم نتیجه این نشست در همکاری های ما به منظور ارتقای صلح، امنیت بین المللی و همزیستی مسالمت آمیز و توسعه پایدار نقش موثرتری ایفا نماید و مسیر جدیدی را برای تعاملات بعدی میان مجالس و ملت های ما فراهم سازد.
حضار محترم
توسعه علم، دانش و فناوری منجر به کوچکتر شدن جهان از عوامل موثر بر پدیده جهانی شدن است. این عوامل عم اکنو به عنوان شاخص های مهم همزیستی مسالمت آمیز در بسیاری از کشورها پذیرفته شده است. اینکه نوآوری و تکنولوژی چگونه می توانند در راستای توسعه جوامع بشری خدمت کنند باب افق های جدیدی را پیشروی ما باز می کند.
خانم ها و آقایان
ضروری می دانم که با غنیمت شمردن این فرصت، بار دیگر بر اصول منشور ملل متحد از جمله تعهد کشورها به عدم مداخله در امور یکدیگر تاکید نمایم. پرواضح است که از جمله آثار فناوری های نوین ارتباطی، کمرنگ شدن مرزهای سیاسی میان کشورها است که از آثار غیرقابل اجتناب جهانی شدن در عرصه بین المللی نیز می باشد. با این وجود، چنانچه این فناوری های نوین ابزاری به منظور دخالت در امور داخلی کشورهای مستقل از طریق شکل دهی به افکار عمومی سایر کشورها، ایجاد جو نارضایتی و انتشار اخبار معجول گردد، به شدت محکوم است. همچنین لازم است که مسئولیت بین المللی این کشورها از طریق پارلمان های شان به آنها یادآوری شود.
باید توجه داشته باشیم که پیشرفت های فناوری های ارتباطی در عصر حاضر عمدتا در کشورهای توسعه یافته تولید شده است و این فناوری ها در کشورهای درحال توسعه عمدتا وارداتی هستند. از سوی دیگر تولید محتوا نیز عمدتا در کشورهای در حال توسعه با ضعف روبرو است بنابراین این موضوع، چالشی مضاعف بر واردات فناوری است.
لازم است پارلمان ها، با وضع قوانین و نظارت، بستر رشد فناوری های ارتباطی و نیز حمایت از تولیدکنندگان محتوا را فراهم کنند و فضا را برای قرارگیری تکنولوژی و نوآوری های ارتباطی در خدمت توسعه کشورهایشان مهیا سازند.
در دنیای کنونی، توسعه علمی بدون همکاری و تشریک مساعی غیرممکن است. خوشبختانه جمهوری اسلامی ایران به عنوان کشوری که از دیرباز مهد تمدن و علم بوده است، در حال حاضر از کشورهای پیشرو به لحاظ رشد علمی است. سهم دانشمندان ایرانی در تولید و انتشار مقالات معتبر در علوم و فناوری و مشارکت با نویسندگان از کشورهای گوناگون قابل توجه است.
در این میان مایلم یادی کنم از پروفسور مریم میرزاخانی، نابغه ریاضی دان و نخستین دانشمند زن برنده جایزه فیلدز در ریاضیات که نمونه درخشانی از تلاش های دختران و زنان ایرانی در علم و جابجا کردن مرزهای کلیشه ای است. پارلمان ها در زمینه فراهم سازی بستر رشد و مشارکت فعال دختران در زمینه های علمی جایگاه مهمی دارند که خوشبختانه در ایران امروز در عرصه های علمی چشمگیر است.
همچنین پرواضح است که پتانسیل دانش و فناوری های نوین ظرفیت گفت و گو و تعامل را افزایش می دهد و بر گفت و گوی فرهنگ ها و تمدن ها و درک متقابل تاثیر مستقیم دارد. علم و فناوری ازجمله عوامل موثر بر یکپارچگی و همگرایی کشورها هستند که در قالب همکاری های بین المللی میسر شده و به صلح و امنیت بین المللی و توسعه پایدار منجر می گردند. پارلمان های کشورها می توانند با وجود بستر همکاری های علمی، نقش موثری در ایجاد این همگرایی مسان کشورها و ارتقای گفت وگوهای منطقه ای بین المللی ایفا کنند.
شاید بارزترین شکل این اقدامات پارلمانی، تصویب برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) باشد که ضمن حفظ منافع تحقیق و توسعه صنعت هسته ای ایران،پایبندی کشورمان به توسعه صلح آمیز این فناوری را نیز به دنیا نشان داد. با این حال اعمال تحریم های ظالمانه و خروج از برجام توسط دولت آمریکا باردیگر رویکردهای چندجانبه گرایانه را در برابر یکجانبه گرایی قرار داده است.
در پایان مایلم تاکید نمایم که اینجا محل گفت و گو و تعامل است و نه تریبونی برای اتهام زنی و تفرقه افکنی. ما ایجا جمع شده ایم تا ارزشهای جهانی و اصول و آرمان های بشری را پژواک دهیم. جهان امروز دشواری هایی را می گذراند؛ ازچالش های اقلیمی،تهدیدات علیه تمامیت ارضی برخی کشورها، جنگ و خونریزی تا تحریم و یکجانبه گرایی. پس بیایید همبستگی و همکاری را در عمل و نه در شعار، ترویج کنیم.
جهان را برای همه جهانیان بخواهیم.
متشکرم
پایان پیام/
