خبرگزاری خانه ملت

"عبدالعزیز جمشیدزهی" عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس و نماینده سراوان معتقد است پزشک خانواده به برنامه‌ریزی درازمدت احتیاج دارد و فقط در این صورت به نتایج خوبی خواهد رسید.

وی همچنین به مشکلات و قابلیت‌های حوزه انتخابیه‌اش اشاره می‌کند.

این نماینده در گفتگو با هفته نامه مندیل سیستان می‌گوید: سراوان شهری فرهنگی است و در صورت توجه و با سرمایه‌گذاری اندک می‌تواند یکی از محورهای گردشگری در استان سیستان و بلوچستان باشد.

نماینده سراوان هنرهای دستی زنان در منطقه را از قابلیت‌های حوزه انتخابیه‌اش ذکر می‌کند و معتقد است تقویت و توانمند کردن زنان زمینه اشتغال برای آنها را فراهم می‌کند.

اخیراً تفاهمنامه‌ای بین وزارت رفاه و تأمین‌اجتماعی و وزارت بهداشت و درمان به امضا رسیده است و قرار است همکاری‌هایی در زمینه طرح پزشک خانواده داشته باشند. چه بحث جدیدی در طرح پزشک خانواده مطرح شده است؟

قرار است طرح پزشک خانواده را در شش شهر دارای 20 تا 50هزار نفر جمعیت در سه استان اجرا کنند. استان‌ها شامل سیستان و بلوچستان، چهارمحال و بختیاری و خوزستان است.

اما این طرح‌ در روستاها با موفقیت انجام نشد، برخی نمایندگان استان شما معتقدند در روستاها با کمبود شدید پزشک مواجه‌اند، چرا با وجود عملی نشدن کامل طرح‌ در روستاها، قرار است در شهرها اجرا شود؟

اجرای این طرح کمی متفاوت است. الان آن‌طور که در طرح آمده است قرار است علاوه بر پزشک، پرستار و بهیار هم داشته باشیم. اما پزشک و بهیار در رأس تیم هستند حتی کارشناس بهداشت محیط هم پیش‌بینی شده است. این تفاهمنامه امضا شده است و به زودی اجرا می‌شود. وزارت رفاه به اجرای آن تمایل بسیاری دارد. پیش‌بینی شده است که پس از 3 ماه اجرای آزمایشی جهت بررسی نتایج طرح تیمی متشکل از وزارت رفاه ، بهداشت و درمان به مناطق موردنظر سرکشی کنند.

در روستاها طرح‌ به کجاها خواهد رفت؟

ما هنوز هم مشکل کمبود پزشک خانواده را داریم. در بسیاری مراکز پزشک نداریم. مثلاً من در حوزه انتخابیه‌ام حدود 30 تا 40 نفر پزشک باید باشند اما تعداد موجود بسیار اندک است. دلایل آن هم، همان دلایل همیشگی شرایط موجود در مناطق محروم است. پزشکان کمتر تمایل دارند در چنین شهرهایی کار کنند اما حقوق آنها باید متناسب با مناطق محروم و قابل‌توجه باشد.

شاید حقوق کمی نباشد ولی در حد درآمد پزشکانی است که در شهرها زندگی و کار می‌کنند. مثلاً یک پزشک که در یکی از شهرهای اطراف تهران زندگی می‌کند حقوقی نزدیک به پزشکی دارد که در یک منطقه محروم است. این مسئله انگیزه پزشکان را برای کار در مناطق محروم کم می‌کند چون تعدادشان در آنجا کم است. در بسیاری موارد که پزشک برای سرکشی به سراغ بیمار می‌رود، بیمار دیگری که در مرکز حاضر می‌شود به پزشک دسترسی ندارد و این مسئله اختلاف و درگیری بسیاری را در میان بیمار و پزشک در منطقه ما ایجاد کرده است.

به این ترتیب این مشکل در اجرای جدید طرح پزشک خانواده همچنان باقی خواهد ماند؟

بله، حقیقت این است که تنها راه ما، برنامه‌ریزی در درازمدت است. ما باید سهمیه‌ای را برای استان سیستان و بلوچستان داشته باشیم که از آن طریق اهالی بومی اینجا بتوانند با استفاده از آن سهمیه وارد دانشگاه شده و متعهد به خدمت‌ در منطقه باشند. البته این کار هم سال‌ها بعد نتیجه می‌دهد اما به هرحال نیاز به پزشک را در استان ما به حداقل خواهد رساند.

بیکاری هم از مشکلات عمده در استان سیستان و بلوچستان است. در این زمینه به چه پتانسیل‌هایی در حوزه انتخابیه‌تان فکر کرده‌اید؟

شغل اصلی مردم کشاورزی و دامداری است. البته با وجود چند سال خشکسالی مشکلات بسیاری برای مردم پیش آمده است و تعداد بیکارها هم‌ افزایش یافته است، به خصوص که در حال‌حاضر بحث ارتباطات و انتقال اطلاعات است و خواسته‌های مردم دیگر تغییر کرده است.

من بحث تجارت مرزی را مطرح کردم و خیلی هم پیگیر این قضیه بودم. در سال‌های 88-87 با وزارت کشور،‌ ریاست‌جمهوری، وزارت اقتصاد و امور دارایی و همچنین گمرک مکاتباتی داشتم. پیشنهاد من ایجاد کارت پیله‌وری بود که آنها می‌گفتند منسوخ شده است.

این کارت برای تجارت مرزی در نظر گرفته شده است؟

بله. پیشنهاد من این بود که با این کارت مردم بتوانند در حدود 2 تا 3 میلیون جنس از مرز پاکستان وارد یا خارج کنند. این تنها راه ایجاد اشتغال در منطقه ماست. تجارت از راه مرز می‌تواند جوانان ما را از بیکاری نجات دهد. در بسیاری از کشورها این کار انجام می‌شود، مادامی‌که جوانان بیکارند شغل‌های کاذب وجود دارد و انحرافاتی هم به وجود می‌آید.

به این ترتیب در حال حاضر برای جوانان شغل مناسبی در حوزه انتخابیه شما وجود ندارد؟

بله و این باعث شده است جوانان به قاچاق روی بیاورند. قاچاق سوخت از جمله خطرناک‌ترین و رایج‌ترین کارهایی است که این روزها برخی جوانان برای امرارمعاش به آن دست می‌زنند. بسیاری از تصادفات خطرناک در جاده‌های ما به خاطر قاچاق سوخت است.

برنامه‌های فرهنگی گاهی می‌تواند مرحمی بر زخم‌ها و آسیب‌های اجتماعی باشد گرچه حل‌کننده یا برطرف کننده آنها نیست اما می‌توان از این بخش هم سود برد.

در سراوان برای فرهنگ و تبلیغات فرهنگی هم برنامه‌ریزی می‌شود؟

جواب من به این سؤال نه است. گرچه سراوان پیشینه فرهنگی دارد اما کاری در این زمینه انجام نمی‌شود. در یک جلسه که با حضور مسئولین ارشاد اسلامی و میراث فرهنگی در شهر سراوان برگزار شد من گله کردم و از آنها خواستم که امکانات و برنامه‌هایی را برای جوانان پیش‌بینی کنند اما هنوز اتفاق قابل‌توجهی نیفتاده است، هنرمندان هم گلایه داشتند و می گفتند انگیزه‌ای برای کار ندارند.

قابلیت‌های فرهنگی و گردشگری سراوان چیست؟

شهر سراوان یک مسجد جامع بسیار قدیمی دارد که حدود 700 سال است مردم مسجد جامع دزک را در طول سالیان توسعه دادند و مرمت کرده‌اند. شاید قدیمی‌ترین مسجد بلوچستان باشد که می‌تواند به عنوان یک جاذبه توریستی در گردشگری مورد توجه قرار گیرد. «دره نگاران» دیگر قابلیت گردشگری شهر سراوان است. این دره که در دیوارهای دو طرف نقاشی‌های بسیاری دارد به 200 متر می‌رسد. نقاشی‌هایی که در حدود 7000 سال قدمت دارند و تصاویری از جنگ و شکار هستند که در شرایط خوبی به سر نمی‌برند و در بعضی جاها دچار تخریب شده‌اند.

این دره در نزدیکی شهر است؟

حدود 30 کیلومتر فاصله دارد و من توانستم برای 7 تا 8 کیلومتر اعتبار بگیرم که جاده آسفالت شود و امیدوارم به زودی بتوانیم اعتبار بیشتری بگیریم تا تمام جاده به سمت دره نگاران آسفالت شود، در این صورت رفت و آمد و بازدید از آن‌جا زیادتر خواهد شد و تلاش‌ها برای محافظت درست آنها بیشتر می‌شود. در حال حاضر فقط یک نگهبان دارد که گاهی به آن‌جا سر می‌زند. این دره می‌تواند گردشگران بسیاری را به سراوان بکشاند. گرچه بهانه همیشگی این است که امنیت کم است اما با همین اقدامات می‌توانیم گردشگران را به منطقه بیاوریم. به دنبال آنها امنیت هم پایدارتر خواهد شد.