خبرگزاری خانه ملت

بحث زباله و هزینه‌های فراوان برای جابه جایی و انتقال آن به خارج از ساری یکی از موضوعاتی است که بارها درباره حل آن جلسات متعددی با مسئولان و به‌ویژه استاندار مازندران برگزار کرده‌ایم که متأسفانه هنوز نتیجه دلخواه عایدمان نشده است.

امروزه در تمام دنیا و حتی در بسیار از استان‌های کشور زباله از طریق جدید‌ترین دستاوردها بازیافت و از آن برق، انرژی و کود تولید می‌شود، اما مسئله زباله هنوز در مرکز استان مازندران جزو بحران‌هایی است که به شدت سلامت ساکنان را تهدید می‌کند و از سوی دیگر شهرداری ساری هزینه بسیار بالایی برای جمع‌آوری و نابودی آن می‌پردازد.

با زباله از دو سو در ساری به شکلی نا معقول برخورد می‌شود؛ اول اینکه این زباله بازیافت نشده و تماماً نابود می‌شود. از سوی دیگر هزینه جابه‌جایی این زباله نیز بر عهده شهرداری ساری است که در مجموع مبلغ قابل توجهی به این امر اختصاص می‌یابد؛ مبلغی را که می‌تواند صرف عمران شهر و بهبود شرایط گردشگری آن کرد.

زباله‌های شهری بعد از جمع آوری به خارج از شهر منتقل می‌شود و چندین دستگاه کامیون این زباله‌ها را صد کیلومتر دورتر در مسیر جاده سمنان- ساری تخلیه می‌کنند و در آن جا این طلای کثیف به راحتی سوزانده می‌شود. شهرداری ساری برای این جابه‌جایی سالانه چهار تا پنج میلیارد تومان هزینه می‌پردازد تا از شر این زباله‌ها خلاص شود. این شیوه سوزاندن و نابود کردن زباله حداقل صد سالی است که در تمام دنیا منسوخ شده و دیگر از سکه افتاده است، اما در ساری به عنوان شیوه‌ای مدرن مورد بهره برداری قرار می‌گیرد.

از سوی دیگر شما فقط کافی است در مسیر جاده ساری به سمنان حرکت کنید تا سیاهی آسفالت را که به دلیل ریختن زباله در کف آسفالت ایجاد شده، ببینید. این سیاهی به تنهایی مشکل چندانی ایجاد نمی‌کند، اما فقط کافی است بارندگی شود تا ذرات برجای مانده از زباله‌ها باعث لغزندگی شدید جاده شده و حوادث ناگواری ایجاد کند.

اغراق نمی‌کنم اگر بگویم یک سمت جاده ساری به سمنان به خاطر این زباله‌ها سیاه شده است. آن طوری که من شنیده‌ام، در ماه حدود 800 تن زباله از طریق این جاده منتقل و منهدم می‌شود، زباله‌ای که می‌تواندسود آور باشد و از فواید بیشمار آن استفاده کرد.

من وزیر کشور را در این زمینه مسئول می‌دانم و تذکر کتبی نیز به او داده‌ام که در صحن علنی مجلس خوانده شد. وزیر کشور باید نگاهی جدی‌تر به این معضل داشته باشد و برای برون رفت از این مشکل اعتبار مناسبی در نظر بگیرد. از سوی دیگر متأسفانه در خود استان نیز عزمی جدی برای حل آن به چشم نمی‌خورد.

برای حل این مشکل استاندار مازندران باید به طور جدی‌تری وارد صحنه شود اما متأسفانه شاهد کوتاهی‌های بسیاری در این زمینه هستیم. تاکنون حرف بسیاری در این مورد زده و طرح‌های بسیاری ارائه شده است، اما حرکتی پایدار آغاز نشده است.